تجارت ایرانی در زمان ساسانیان

از هنگامی که انسان ها درصدد رفع نیازهای خود از طریق همکاری و هماهنگی در بهره گیری از تولیدات و محصولات یکدیرگ برآمدند، تفاهم های اولیه درباره دادو ستد و مبادلات شکل گرفت. به عبارت بهتر مبادله پایه و اساس زندگی اجتماعی است با عملی متقابل که از طریق مبادله صورت می گیرد و هر واحد باید علاوه بر حیات اجتماعی از خدمات و کالاهایی که دیگران توان ارائه آن را دارند، برخوردار شود. افزاش تخصص و مهارت به همراه شرایط اقلیمی، تولیدات برخی رادر زمینه هایی خاص برتر و بهتر از دیگران کرد. بتدریج مبادلات از سطح روستا به روستا، روستا به شهر و در همین فرایند از منطقه ای به منطقه ای و یا از قومی به قومی دیگر گسترش یافت. گسترش مبادلات، ارتباطات متقابل را در تمام زمینه ها از جمله اقتصادی فراهم ساخت. معاملات و مبادلات اولیه در ایران باستان تا عصر هخامنشی مراحل اساسی تکامل را طی کرد و آنها را وارثان ملل متمدن دیگر در زمینه های مختلف معرفی نمود. در زمینه اقتصادی ساسانسان نیز به نوبه خود به عنوان جانشینان اشکانیان تجربه بسیاری در زمینه مبادلات بین المللی توسط جاده ابریشم به ارث بردند و با تلفیق آن در اندیشه جدید تحولی عمده در تجارت بین المللی و تاریخ ایران ایجاد کردند که چگونگی مکانیسم های آن در عصر ساسانی موضوع اصلی این تحقیق می باشد. از این رو، اصلی ترین علت انتخاب موضوع جایگاه مهم مساله اقتصادی بویژه تجارت است که نقش مهمی را در فرایند تحولات داخلی و خارجی دوره ساسانی ایفا کرده است.